Wysłać dziecko na religię czy nie? - Forum

 Moje drogie - jak Was lubię, naprawdę, tak tym razem muszę ostro zaprotestować.

Skoro szkoła potrafi udostepnić salę i zapewnić uczniom naukę religii, tak samo powinna udostepnić salę i zagwarantować nauczyciela i naukę etyki.

To nie ja i to nie rodzice mają sie organizować! To szkoła ma zapewnić równość wszystkim uczniom (w tym konkretnym przypadku).

A skoro szkoła nie jest w stanie tego zagwarantować - przepraszam, ale w takim razie religia powinna być przeniesiona do świątyń (co tam kto wyznaje).

Bo inaczej to jest dyskryminacja uczniów niewierzących.

Albo wszyscy mają równe szanse - albo nie.

I to nie jest i nie powinien być problem rodzica - rodzic nie ma obowiązku niczego i nikogo szukać. Równość w tym wzgledzie ma zapewnić szkoła.

Nie jest w stanie zapewnić? To przenieść religię tam, gdzie jej miejsce.

Dyrekcja nie ma obowiązku załatwiać zajęć, jeśli nie ma chętnych do tego. Czyli : po pierwsze trzeba zgłosić dyrekcji chęć zapisania dziecka na zajęcia.

Dyrekcja bywa leniwa ( niestety), wobec czego może stawiac przeszkody ( np. wymagać odpowiedniej liczby uczesników zajęć). A do rodziców należy, by dyrekcja zadziałała odpowiednio do swoich obowiązków.

Niestety takie czasy, wszystko na głowie osób, które chcą coś osiągnąć ( mnie ciągle taka kolej rzeczy dziwi i przeszkadza - to że trzeba na instytucjach wymuszać działanie).

Kościól Katolicki na szczęście nie wycofał się, gdy były przeszkody ze zorganizowaniem lekcji religii. Dlatego religia jest.

Ależ mają równe szanse - ustawa bardzo precyzyjnie określa minimalną liczbę osób potrzebnych na przeprowadzenie takich zajęć - jeśli nie w klasie, to w kilku klasach, potem w całej szkole, a nawet  jeśli dobrze pamiętam w gminie/kilku szkołach. 

A co jeśli nie ma tej minimalnej liczby osób? Gdzie tu równe szanse?

No i - to znaczy, że jesli zbierze się odpowiednia liczba osób w pewnej szkole to co - kto ma dowozić na zajęcia, i przede wszystkim - dlaczego ma dowozić na zajęcia do innej szkoły? I jak to ma wgladac w praktyce, gdy lekcja religii/etyki ma miejsce w śrdku zajęć?Kwadrans dowóz, kwadrans nauki i kwadrans odwóz?

Poroniony pomysł.

Czyli wychodzi na to, że nierówność szans polega w tym wypadku na tym, że katolików jest zdecydowanie więcej niż wyznawców innych religii/niewierzących i że są lepiej zorganizowani? 

Bo do tego to się sprowadza. 

Religia powinna być w salkach przy Kościele jako ostatnia bądź pierwsza lekcja i problem z glowy. Kiedyś tak było, kto chciał poszedł i już.

Ja miałam religię w salce katechetycznej i było cudnie-zapach kadzidła,mistycyzm...

W liceum-religiea w szkole-totalna porażka.

Moja córka ma religię w szkole.1-2 kl.ok.,trzecia-ze wzgędu na księdza porażka,4-6 ok.

Jestem za nauką religii w salkach przy kościołach.

Oj, Bartt, nie lubię jak sie blondynisz...

Nierówność szans polega na tym, że nie każde dziecko ma możliwość skorzystania z zajęć w równej (teoretycznie) dla wszystkich szkole.

Nie obchodzi mnie, ile jest katolików i jak sa zorganizowani. I szkoły to nie powinno obchodzić. Jak są tak rewelacyjnie zorganizowani, niech sobie uczą w salkach katechetycznych, zapewniają dojazdy, darmowe Biblie, filmy, książki i co tam jeszcze chcą. Ale poza równą dla wszystkich szkołą.

W tym temacie Bartt jest w znacznej większości więc trudno mu wyobrazić sobie jak to jest być uczniem niewierzącym w szkole gdzie jest religia.

Ja miałam lekcje religii w sali przy kościele. Moje dzieci miały w sali na plebanii. I uważam , że to są właściwe miejsca na lekcje religii.

A czy wysyłać dziecko na lekcje religii jeżeli jest ono innego wyznania? Jeżeli jest już dużym , dojrzałym dziecięciem i samo tego chce - to tak.

Jeżeli tylko dla tego aby nie odstawało od grupy - to nie.

Jeżeli ma zły przyklad albo widzi sprzeczności  w tym co katecheta głosi i jak postępuje- to nie.

A jak to rozwiąże problem nie-katolików, których trzeba dowozić, itd. o którym pisał Cent? 

I szkoły to właściwie nie obchodzi, bo to nie dyrekcja zabiega o takie lekcje i kłopocze się z ich zorganizowaniem - to Kościół o nie zabiegał i je organizuje ("dostarcza" katechetów). Podobnie może zrobić inny związek wyznaniowy. Jeśli tego nie robi - wyjaśnień trzeba szukać u władz tegoż związku. Dalej opisywany przez Ciebie problem sprowadza się do organizacji nauczania w poszczególnych wyznaniach. 

A jak to wpływa na obowiązujące w Polsce prawo? 

I co z tego, że jest znacznie więcej? Podobno Polska jest państwem świeckim - tak czy nie?

A co ma jedno z drugim wspólnego? 

Nasze Państwo zapewnia każdemu związkowi wyznaniowemu możliwość prowadzenia swojego nauczania, jeśli a) związek taki będzie chciał b) spełni ustawowe warunki. I oczywiste jest, że łatwiej będzie to przeprowadzić w takim związku wyznaniowym, jakim jest Kościół katolicki, gdzie np. 95% uczniów szkoły przyznaje się do katolicyzmu, niż w związku, gdzie w szkole jest kilkoro-kilkanaście uczniów danego wyznania. 

Ja dziecko na religię poślę, bo chociaż tak naprawdę słaba ze mnie aktoliczka, jestem ochrzczona, przyjęta, mam ślub kościelny, ochrzczone dziecko i chcę je wychowywać w tej wierze. Mam andzieję, że ono będzie lepszym aktolikiem ode mnie, bo wiara pomaga w życiu...

Co do innych wyznań - zgadzam się, że takie zajęcia powinny być zapewnione i nie mówię tu już o nauce jakiejś innej religii, ale o etyce, która powinna być zapewniona dzieciom ateistów czy innych wyznań. Brak takich możliwości jest zwyczajną dyskryminacją.

Wiem, że dla przedstawicieli innych wyznań wcale nie jest łatwo posłać dziecko na religię swojego wyznania. W dużych miastach, gdzie związek wyznaniowy działa aktywnie - jest to łatwiejsze. W małych miejscowościach - często nie.

Nie wiem, jakie wy macie doświadczenia - ja po rozmowach mam smutne wnioski - jest druga strona medalu, nie jest to jedynie sprawa tego, że o takie zajęcia trzeba powalczyć. Dla rodziców często takie zajęcia w zasadzie nie są ważne. Mają pretensje, że jest religia katolicka, ale o swoją niekoniecznie zabiegają. Trochę na zasadzie - moje dziecko nie może być dyksryminowane, nieważne, że 90% innych dzieci to dzieci katolików, jakim prawem ma być religia katolicka?

Bardzo nie chcę ugólniać - po prostu rzadko spotykam rodziców, którym faktycznie zależy na edukacji religijnej dziecka, bo sami nie żyją tym, co deklarują. A Ci, którym zależy - czy to ewangelicy, czy grekokatolicy czy katolicy obrządku rzymskiego czy deiści chcący etyki - dbają o takie zajęcia. Przepisy to umożliwiają.

Religia w szkole ma minusy - także dla mnie, mimo że dla mnie religia jest bardzo ważna. Ja jestem za połączeniem - bo religia tylko w szkole to za mało. Tak samo jak same spotkania w parafii to mało - dziecko nie zawsze też będzie dowożone. Jestem za dodatkowymi lekcjami przy parafii np. raz na dwa tyg. albo raz w tyg, w małych grupach, by dziecko miało możliwość porozmawiania, zabawy, katechezy poza szkołą - ale na zasadzie dodatku, a nie zamiast zajęć w szkole.

Możliwość uczestniczenia w lekcjach religii w szkole wg wyznania to korzystanie z wolności religijnej. Każde wyznanie ma takie same prawa - to, że w danym mieście/szkole w większości są katolicy, nie jest przecież ich winą.

To nie same zasady są złe - a to, że średnio są realizowane. I to nie w samych lekcjach tkwi zło - a w tym, że często są prowadzone kiepsko.

Mnie doskwiera brak etyki na każdym szczeblu edukacji - bo czy to wierzący czy nie, ma nie krzywdzić siebie i drugiego człowieka. A powszechnego ściągania w szkole i kłamstwa po prostu nie rozumiem.