Czy piszecie pamiętnik

Ja pisałam w liceum,niestety wszystko dokładnie,no i trafił w niepowołane ręce.Spaliłam go i już nie będę pisać.

Ja kiedys pisałam:) Miałam takie zeszysciki na kluczyk:) Ale już teraz nie piszę. Tamte, które miałam, spaliłam.

kiedyś pisałam ale później rodzice go przeczytali i od tamtej pory jakoś mi się odechciało i nie piszę.

piszę od czasów liceum, ale to nie jest taki pamietnik gdzie piszę co sie wydarzyło i tyle, raczej chodzi o moje odczucia, mysli, wyobrazenia i tego typu rzeczy. nie piszę też codziennie, chociaz teraz robie to bardzo często bo zapisuję wszystkie rzeczy które dotyczą Szymusia. własciwie teraz piszę przez pryzmat mojego synka.

jak moze ktoś zauwazył raczej do bloga nie zaglądam , ale to tylko dlatego, ze gdy muszę cenzurować to co mi się kłębi w głowie to ulatuje przyjemność pisania

duzo też daje to, ze jestem pewna, ze nikt moich zapisków nie czyta oprócz mnie, choć tak naprawdę nic strasznego to tam nie ma

Ja pisze pamiętnik od dzieiątego roku życia lecz niestety nie dodaje do niego codziennie nic nowego bo często nie mam czasu

Pisałam pamiętnik dawno temu....

Nie, nie, nie... Nie czuję potrzeby takiego uzewnętrzniania się...

Ale jestem facetem - my inaczej na to patrzymy

Od młodości pisałam pamiętnik. Były przerwy. Teraz czasami je czytam o zapisuję coś co się wydarzyło a ominęłam. Moja mam ok.70tego roku życia, opisała swój życiorysBardzo szczegółowo, zaczynając od wczesnego dzieciństwa, wyzwolenia w 1920roku, II wojna itd. Aż dziw, że po tylu latach tak wszystko pamiętała. Dla  rodziny to cenna pamiątka.

Piszę pamietnik od dwunastego roku życia...Z mniejszymi lub wiekszymi przerwami...Nawet nie wiem ile juz mam tych zeszytów (B5), czyba 20 :) Uwielbiam pisać pamiętnik...blog to nie to samo

Pisałam kiedyś pamiętnik. Mam trzy zeszyty formatu A4. Lubię czasem tam zaglądać i  dziwić się, że taka byłam.

I podziwiać.

Również pisałam kiedyś, mam kilka zeszytów schowanych w pudełku. Zapisywałam w nim wiersze, wydarzenia, przyklejałam zdjęcia, obrazki, suszone kwiaty czasem lubie do niego zaglądać i wspominać...

Teraz piszę w jednym zeszycie różne myśli, ale nie regularnie, czasem powstaje z tego jakiś wiersz...

a drugi zeszyt jest poświęcony dla mojego maleństwa, jak to było gdy się dowiedziałam o ciąży, jest i test i wszystkie opisy wizyt u lekarza, jakie imiona wymyśliłam dla maleństwa, kiedy pierwszy raz kopło itd.

Jeszcze dużo przede mną do napisania w nim, poród itd eh nie mogę się doczekać...

Jak będzie starsza to jej pokaże, jak to wszystko przeżywałam,co czułam jak się cieszyłam itd :)

Bedac młoda - tak, zdarzało sie...

Teraz raczej nie bardzo.

Mowi sie ze blog to pamietnik internetowy - ale nie do konca.

...pisałam w podstawówce...

później urwało się i...nie wiem gdzie on się podział...

kiedyś pisałam ale stwierdziłam że ktoś nie proszony mógłby go przeczytać i zaprzestałam,to były jednak moje bardzo intymne przemyślenia które mogłyby wywołać nie jedną burzę przez nieproszonego czytelnika;(

przez pamietnik rzeczywiscie mozna zuwarzyc jak człowiek sie zmienia,jak zaczyna myslec z innej perspektywy,ja nie pisze ale widze ze dzisiaj wiele rzeczy poprowadzilabym inaczej i nie dlatego ze wiem czym sie konczyly tylko poprostu mysle inaczej ,bardziej dojrzalej

To prawda.

Zmieniamy się. . .

Ja kiedyś prowadziłam pamiętnik w Kalendarzu Szalonego Małolata, ale jak on zniknął to nie mogłam znaleść czegoś co mogłoby mi go zastąpić, więc wymyśliłam, że z koleżanką zrobimy same taki kalendarz, w którym będzie miejsce na własne zapiski i inspirujące myśli i cytaty, po wielu trudach udało nam się swtorzyć wersje papierową "Zamyślnik 2012" i on-line http://www.zamyslnik.pl. Wszystkich zainteresowanych prowadzeniem pamiętnika zapraszam do zobaczenia i skomentowania czy dobrze nam to wyszło.

Pisałam pamiętnik jako nastolatka. To właśnie wtedy najbardziej to sie przydaje kiedy wydaje się że nikt cię nie rozumie. Mam te zeszyty, czytam je czasami.

Kiedyś zaczęłam, ale szybko przestałam, jakoś nie jest to w moim stylu :)