Czy ludzie nie potrafią żyć bez kredytów i rat? - Forum

Czasami inaczej się nie da

Kredyty są potrzebna i dobrze , że są

My jakoś przeżyliśmy tyle lat i nic nie braliśmy na raty czy na kredyt...

Pożyczki miszkaniowe brałam z zakładu pracy by mieć na większe wydatki... czy remont miezkania... Należałam też do kasy zapomogowo-pożyczkowej... W banku nie braliśmy nigdy ani pożyczek ani kredytów...

Tak szczęśliwie się składało, że nie zachodziła taka potrzeba...

Jeśli spłacaliśmy raty to za córkę i zięcia gdy oni sobie coś kupili i chcieliśmy im w ten sposób pomóc...

Wyobraź sobie, że dostajesz pracę i musisz mieć własny samochód bo firma znajduje się na uboczu, a na koncie masz - powiedzmy - 3 stówy. Rodzice nie są w stanie Ci pożyczyć. Co robisz? Bierzesz kredyt, kupujesz auto i idziesz do pracy, czy... odrzucasz ofertę bo nie masz jak dojechać?

Ktoś bardzo Ci bliski jest chory i wymaga np. rehabilitacji, której kosztów nie bierze na siebie NFZ tylko musi je pokryć sam chory. Co robisz? Zostawiasz męża, tatę, czy dziecko bez rehabilitacji bo nie masz kasy, czy bierzesz kredyt, aby pomóc ukochanej osobie wyzdrowieć? Kredyty są potrzebne, a jeśli Ty nie musisz ich brać, bo masz wystarczająco kasy to... tylko pozazdrościć :)

U mnie w rodzinie nikt nigdy nie brał kredytów, ani nawet niczego na raty. Mój tato tylko pracuje. Pensja normalna. Mama tak robiła, że zawsze mieliśmy co jeśc i niczego nie odmawialiśmy sobie, jeżeli chodzi o ubrania i inne zakupy tak samo, dodatkowo płacili mi za studia. No i.. z tych pieniędzy co on zarabiał odkładała jeszcze na książeczkę. Tak samo żyła moja babcia, ciotka.. 

Dlatego dziwi mnie, ze ludzie kredyty biorą. Chyba jestem jakaś inna... 

Przyjdzie czas, że i Ty weźmiesz kredyt bo zmusi Cię do tego sytuacja.

Choroba to inna sprawa - ale najpierw bym sprzedawała to co mam w domu najcenniejszego.

Pieniędzy mamy tyle, ze wystarcza nam na życie, opłaty i ja odłożone mam już na magistra ( miałam staż, pisałam prace maturalne, jak jakiś grosz dostałam to od razu odkładałam ). Teraz mieszkam z D. on tylko pracuje i my już z jego pensji mamy odłożone pieniądze. A żyjemy normalnie, nie odmawiamy sobie niczego. 

Bez kredytów i rat mozna zyć. Ale jest ciężko. Czasem jest taka sytuacja, ze innej opcji nie ma, jak tylko wziąć pożyczkę...

Nie wyobrazam sobie kupić domu bez wzięcia choćby częściowego kredytu. Jak się zyje z jednej pensji, z dwójką dzieci to inaczej się patrzy na pewne sprawy...

Ja sprzedałam wszystko co miałam , żeby ratować wnuka i nie polecam takiej opcji Do dzisiaj nie mogę się odbić i wyrównać straty Uważam , że kredyty to w pewnym sensie dobrodziejstwo dla ludzi potrzebujących 

ja czesto korzystam z rat,cale zycie wlasciwie...mam na mysli jakies wieksze zakupy,bo drobiazgi typu suszarki do wlosow to oczywiscie za gotowke kupowalam.Jednak jakies lodowki,mikrofalowki,meble czy tv,kino domowe to wszystko na raty...A co zlego w kupowaniu na raty? Zanim uzbierasz minie rok czy iles,a na raty-masz juz w domu,korzystasz i splacasz.

Mnie np dwa dni przed Bozym Narodzeniem 2012 popsula sie kuchenka gazowa..no i wez tu gotuj na swieta...

Wsiadlam w auto,pojechalismy do marketu AGD i kupilam plyte gazowa...za prawie 700zl,a nie mialam odlozone zeby wziac z "kupki" i kupic

Ja właśnie niedawno spłaciłam lodówko- zamrażarkę;)))

No właśnie i tu zalezy od człowieka. Są tacy którzy odkładaja z pensji jakąś kwotę i są tacy, którzy maja jeden cel i dążą do niego. Mnie rodzice wychowali tak, aby z pensji ustalić sobie kwotę, którą moge odłożyć. Wiemy ile przypada nam kaski na miesiąc i wiemy mniej więcej ile wyjdą nam rachunki - gdy wiemy ile nam zostanie po opłaceniu wszystkiego, odkładamy częśc a za resztę żyjemy. No i teraz, gdy mieszkam z D. właśnie tak robimy. Fakt ostatnio z kaską było ciężko, bo przeprowadzka.. ale.. postaralismy się aby chociaz te 200zł odłożyć. No i od listopada - czyli od kiedy mieszkamy w Gdyni mamy pewna sumkę uzbieraną. 

a jak przepraszam chcesz kupic mieszkanie w miescie ktore jest warte 200-400 tys ? Chyba ze zbierasz od urodzenia juz na swoje mieszkanie i zarabiasz duzo pieniedzy i polowe jeszcze ci rodzice zaplaca :) powodzenia 

Mi się marzy nowa lodówka - tu właściciel zostawił nam swoją, ale.. ona jest wielkości szafki pod telewizor. Zamrażalnik malutki, w niego wejdzie jeden chleb i lody z biedronki. A chciałabym coś większego. Tylko właśnie zastanawiam się co byśmy mieli zrobic z jego lodówką. Piwnicy niestety nie mamy - tak wiem, że to dziwne, ale on mowił, ze od bardzo dawna nie byl w piwnicy i nie pamieta gdzie ona jest, mowil, ze mamy popytac sasiadow i jak ktorys nam powie, to wtedy mozemy korzystac z niej.. yhh..

Nie zamierzamy kupować mieszkania :) Rozmawialiśmy juz o tym i stwierdziliśmy, że nie warto kupować. U Dominika  wpracy różnie bywa. Teraz też jeden chłopak wzial kredyt na mieszkanie na 30 lat, mieli mu przedłużyc kontrakt i.. niestety.. przeliczyl sie.. nie przedluzyli. Nie wie co robic, jak splacic kredyt. Ma zone chora i dziecko małe na utrzymaniu. 

Właśnie pisałam wyżej, że gdyby nie kredyt, mieszkałabym chyba na stancji z Mężem i dwójką dzieci...A z drugiej strony...Stancje też tanie nie są. Za nasze mieszkanie, zanim kupiliśmy dom, płaciłam tyle, ile teraz płacę za swój dom...Także gdzie tu sens? Dawać pieniądze właścicielowi mieszkania, czy zaciagnąć kredyt i spłacać swój dom, z podwórkiem, ogrodem itd...

Myślę, że młodsze pokolenie nie ma problemu z tym, że coś jest na kredyt. Nieco inaczej z naszymi rodzicami. Moja mama do dziś na słow kredyt" dostaje gęsiej skórki. Przez całe życie nie musiała nic kupować na kredyt i całkiem dobrze sobie w życiu poradziła. Przeraża ją fakt, że ja z mężem mamy ogromny kredyt hipoteczny. Mylę, że "moda" na kredyty wynika z ich dostępności. Jeszcze 20 lat temu trzyosobowa rodzina cieszyła by się z własnego maleńkiego mieszkania w starym bloku i nie pchała w 30 letni kredyt. Dziś każdy chce żyć wygodniej i ładniej. I tak będę spłacała nowe lokum do 2044 roku :-)

Oj znam to :) U mnie w rodzinie każdy właśnie ma chorobę na to słowo :) 

No to właśnie ja taka jestem. Nie ważne gdzie mieszkać, czy w willi, czy w domku, czy w bloku, ważne, aby razem, w zdrowiu, szczęściu i miłości :)

Znam ten ból:) Też wzięłam kredyt, i też będę go spałać:))

Dagmaro, jeśli będziesz chciała kupić własne mieszkanie, to zobaczysz jak to jest. Normalnie zarabiający (jak na Polskę) ludzie będący na początku wspólnej drogi życia nie są w stanie tyle odłożyć, żeby kupić sobie mieszkanie, zwłaszcza jeśli nie mogą liczyć na pomoc rodziców. 

Piszesz, że żyjecie z jednej pensji i Wam na wszystko wystarcza. To bardzo dobrze i ciesz się z tego, bo nie każdy ma taką komfortową sytuację. 

Wiem, że mundurowi mają wyższe zarobki od innych ludzi, a do tego dodatki mieszkaniowe, jeśli nie posiadają własnego mieszkania, itp. Dlatego Twoja perspertywa jest niewspółmierna do poziomu życia innych ludzi.