Sąd odebrał jej dzieci, bo ma raka - Forum

No tak...Jak już coś się wali w życiu to na całego.Szkoda kobietki.Gdybym była na jej miejscu umarłabym nie ze świadomości o chorobie i braku pieniedzy,ale z tęsknoty za dziećmi ;(

Przykre...

I nie tylko w Polsce dzieja sie takie absurdy...

A ja myślę, że przecież te dzieci mają dwoje rodziców. Może to właśnie czas na opiekę ojca. Świetnie rozumiem matkę.Ale prawda jest taka, że nie jest ona w stanie zapewnić im opieki. A ojciec deklaruje się do sprawowania tejże. matka jest pod opieką lekarzy. W każdej chwili może pójśc do szpitala. I co wtedy z dziećmi. A chyba pobyt u ojca jest lepszy niż w rodzinie zastępczej. Różnie w życiu bywa. Myślę, że czas spędzony z ojcem nie będzie czasem straconym. A w przypadku wyleczenia się matki dzieci będą miały i matkę i ojca, który nimi się zajął. I nie pozostanie li tylko ojcem bipoologicznym. Czego im bardzo życzę. I matka i dzieci powinny się zgodzić na takie rozwiązanie. I chyba bardziej matka i wytłumaczyć dzieciom powody takiej decyzji.

Racja, jeszcze matka powinna być zobowiązana płacić alimenty na dzieci, w końcu dlaczego tylko ojciec ma ponosić koszta...

To mają być zdobycze cywilizacji XXI wieku!? Zamiast pomóc tej kobiecie - choćby przez ustalenie alimentów na dzieci ze strony ojca, choćby przez intensywniejszą pomoc opieki społecznej - właściwie się ją dobija. Nie bez powodu dzieci pozostały przy matce po rozwodzie. Teraz okazuje się, że ciężka choroba to wystarczający argument, żeby komuś odebrać dzieci.

Bartt! Ja chyba idę innym tokiem rozumowania. Ja nie rozumiem tego tak jako odebranie jej dzieci. Tylko umozliwienie sprawowania opieki przez ojca. A z tekstu nie wynika, że ojcec chce odebrać jej prawa i żada alimentów. A tylko od matki i dzieci zalezy to czy zerwą ze sobą kontakty. A poza tym nie jest powiedziane, ze ona na pewno umrze. Matka teraz nie jest w stanie sprawować opieki nad dziećmi. 

Dobijają matkę, jedyne co ma to dzieci dla których ma siłę walczyć, to okrytne, paskudne. Zamiast wspomóc w momencie kiedy sama nie mogłaby się opiekować dziecmi to je zabierają, co za prawo.

Popieram Twoją wypowiedż JUSTYNKO !!! Trzeba pomóc tej i tak już doświadczonej przez los matce a nie odbierać jej dzieci... To jakieś chore jest...

"Ojciec zaznacza, że dzieciom będzie lepiej u niego, bo jest zdrowy i ma pracę."

Sam fakt bycia zdrowym i posiadanie pracy nie daje gwarancji, że dzieciom będzie lepiej. Zgadzam się z Barttem i dziewczynami, należałoby wesprzeć matkę, a nie odbierać jej dzieci.

Zgadzam się z Wami, że nie bez powodu dzieci zostały przy matce. Ale czyż nie jest tak, że jeżeli nie ma wyraźnych przesłanek aby nie zostały przy matce, to zawsze przy niej zostają. A może to był rozwód "bez orzekania o winie " czy jak tam zwał "po amerykańsku". a może ojciec wcale nie był taki zły. 

A może postawcie się w roli matki. Co wolelibyście dla swoich dzieci: obcych ludzi czy ojca który miałby może w końcu cel i widział sens zycia opiekując się własnymi dziećmi. Dużo może być przesłanek za opieką ojcja. 

W dużym stopniu zgadzam się z  argumentacją Duni. To bardzo trudna sytuacja i łatwo o chwytliwe opinie- zabrali dzieci, dobili chorą matkę, ludzie bez serca, itp. A sprawa jest bardzo złożona. Nie ma większej traumy dla dzieci niż towarzyszenie ciężko choremu rodzicowi- zwłaszcza bez wsparcia innej bliskiej osoby- to objawia się tak potęznym poczuciem braku bezpieczeństwa, które może połozyć się cieniem na całym dalszym życiu dziecka.  Gdybym była na miejscu matki tych dzieci i gdyby mój były mąż był przyzwoitym człowiekiem, dla dobra własnych dzieci, z miłości do nich, zgodziłabym się z wyrokiem sądu. Wolałabym, by moje dzieci nie patrzyły nieustannie na moje cierpienie, być może na moje umieranie- samotne, przerażone. Wolałabym, by odgrodziły się kilometrami i troską ojca od potwornego strachu o moje - i przecież swoje - życie. Gdyby Bóg pozwoliłby mi wyzdrowieć- z całą siłą podjęłabym walkę o ich powrót. Gdyby zdecydował inaczej- mieliby obok siebie kogoś bliskiego.

Zgadzam się z Wami.

Cześć Ulinko ;)

Z punktu widzenia chorej sytuacja jest paskudna. To ją może zabić. Wyleczenie czy zaleczenie choroby zależy w dużej mierze od nastawienia pacjenta. A jak ona wszystko traci... No chyba że to ją zmobilizuje do walki z chorobą - tak tez może sie zdarzyć.

Lepszą decyzją w moim przekonaiu byłoby ustalenie jakiejś pomocy dla tej kobiety, np. osoby, która pomoże przy dzieciach.

Ulinka wróciła! Albo wróciła wcześniej, ja przegapiłam.

Co do opisanej sytuacji...nie chciałabym być na miejscu tej kobiety i nawet nie jestem w stanie wyobrazić sobie tego, co przeżyła - rozwód, choroba, odebranie dzieci.

Dzieci zostały jej odebrane dopiero po kilku latach, nie w chwili, gdy dowiedziała się o chorobie, nie gdy zaczęła leczenie. Nie wiemy, czy nie próbowano jej pomóc wcześniej inaczej.

Nie wiemy, dlaczego dzieci zostały po rozwodzie przy matce - kto faktycznie zawinił. Często ojciec jest pokrzywdzony - ale. Jest wielkie ALE. Zastanawia mnie odległość, w jakiej od dzieci i ich chorej matki mieszka ojciec. Może jestem naiwna - ale ja po rozstaniu chciałabym być blisko dzieci. 1 400 km od dzieci to dużo.

Matka walczy z chorobą (do dzisiaj to jednak 4 lata), są przy niej dzieci, co jest nie bez znaczenia dla niej samej i na pewno dla nich. Ojciec jest w tym czasie daleko. Jeśli dzieciom działa się krzywda, były zaniedbywane - dlaczego ojciec nie przeprowadził się wcześniej bliżej? Jakkolwiek bym tego nie analizowała - kobieta jest tutaj pokrzywdzona. A postawa ojca - który wobec choroby byłej żony (nawet jeśli nie darzy jej już chłodną sympatią, a nienawiścią) - w zasadzie godzi się na to, by chorowała sama, z dala od dzieci - jest dla mnie dziwna.