Próby zapobiegania i leczenia bólu krzyża powinny się więc opierać na nazwaniu czynników ryzyka oraz ich kompensowaniu prozdrowotnym zachowaniem.
Czynniki ryzyka związane z bólem pleców
Ze względu na prognozowanie powstawania bólu pleców czynniki ryzyka są częstym przedmiotem badań. Wiele z potencjalnych przyczyn bólu nie jest jednak przyjmowane przez wszystkich badaczy, a nawet powstaje wiele wzajemnie wykluczających się opracowań. Zgodność co do korelacji między dolegliwościami bólowymi, a potencjalnym podłożem pod pojawienie się dolegliwości względnie osiągnięto dla takich czynników jak:
- Praca w warunkach niesprzyjających opanowywaniu ostrego bólu. Nieleczony ból ostry może przerodzić się w ból przewlekły, nad którym trudniej zapanować.
- Stres, czynniki psychospołeczne oraz depresyjny nastrój.
- Wysoki wzrost oraz BMI. Oba czynniki sprawiają, że na kręgosłup działają większe siły. Przewlekły, nadmierny ciężar ciała opierający się na rusztowaniu, jakim jest kręgosłup, sprzyja mikro-urazom mogących skutkować subiektywnym uczuciem bólu oraz wzrostem ryzyka poważnych uszkodzeń. Wzrost jest czynnikiem od nas niezależnym, odpowiedzialność za utrzymywanie optymalnego ciężaru spoczywa jednak zwykle na zainteresowanym swoim zdrowiem.
- Ilość poprzednich epizodów bólowych – czym więcej epizodów w przeszłości, tym większe ryzyko następnego epizodu.
- Palenie tytoniu – wiarygodność tego czynnika jest sporna, niekiedy badania wskazują jednak na zwiększone ryzyko powstania bólu pleców.
Leczenie bólu pleców
Leczenie bólu pleców można podzielić wedle trzech kategorii. Sposoby dzielą się na konserwatywne, farmakologiczne i chirurgiczne.
Metody konserwatywne można stosować jeszcze przed pojawieniem się bólu. Ogólnie pojmowany zdrowy tryb życia, oparty na częstym, optymalnym wysiłku fizycznym jest podstawą leczenia i prewencji bólu pleców powstającego w miejscu pracy. Niezwykle istotne jest stwarzanie sobie środowiska w biurze, które nie generuje niewygodnych pozycji i napięć psychicznych. Pomocne w leczeniu bólu mogą okazać się masaże i jeśli jest potrzeba wizyta u psychoanalityka.
Leczenie farmakologiczne opiera się na stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Mogą zawierać one różne substancje czynne (np.: deksketoprofen, ibuprofen, meloksykam, ketoprofen, naproksen). Różnią się one siłą działania, szybkością działania przeciwbólowego, częstością występowania działań niepożądanych, postacią farmaceutyczną (np. tabletki, granulat do sporządzania roztworu doustnego). Pomagają one walczyć z bólem i stanem zapalnym.
Leczenie chirurgiczne i inwazyjne stosowane jest w rzadkich przypadkach, dotyczy głównie ludzi starszych lub w szczególnych okolicznościach. Stosowane metody to iniekcje leków sterydowych do przestrzeni międzykręgowej, uszkadzanie zwojów nerwowych i nerwów czuciowych i inne interwencje chirurgiczne. Leczenie takie wymaga zawsze indywidualnej diagnostyki lekarskiej.
