Osobowość borderline – definicja
Borderline to zaburzenie osobowości łączące cechy z pogranicza zaburzeń nerwicowych i psychotycznych. Osoby dotknięte borderline są niestabilne emocjonalnie – doświadczają zmiennych nastrojów, mają zachwianą równowagę psychiczną, odczuwają niespójne ze sobą emocje i uczucia, a przez to często są przewlekle zmęczone. Są skłonne do zachowań powszechnie uważanych za ryzykowne, a także odczuwają nadmierny strach przed porzuceniem. Typowe dla osobowości borderline jest tzw. pobudzenie wegetatywne, które objawia się kołataniem serca, odczuwaniem niepokoju i lęku, dusznościami i suchością w ustach.
Emocjonalny rollercoaster przeplatany jest epizodami względnego spokoju, obniżonego lub depresyjnego nastroju.
Cechy osobowości borderline
Chwiejność emocjonalna i częste zmiany nastroju to główne cechy osobowości borderline. Ponadto wymienia się:
- poczucie niespełnienia,
- wybuchy złości,
- nieumiejętność budowania stabilnych relacji z innymi i stałych związków emocjonalnych,
- rozczarowanie swoją osobą,
- negatywne postrzeganie otoczenia,
- brak samokontroli,
- trudność w funkcjonowaniu społecznym,
- epizody urojeniowe, omamy.
Nieleczone zaburzenie może obniżać jakość życia. Dlatego ważne jest, aby podjąć odpowiednie kroki terapeutyczne. Psychoterapia jest szansą na normalne funkcjonowanie. Pacjenci z rozpoznaniem borderline mogą odnosić sukcesy w życiu zawodowym i prywatnym, rozwijać swoje pasje i czerpać satysfakcję z każdego dnia.
Psychoterapia – recepta na spokojne życie
Do diagnozy osobowości borderline niezbędne jest stwierdzenie przynajmniej pięciu z dziewięciu kryteriów, tj.: silny strach przed odrzuceniem, niestabilne związki interpersonalne, zaburzenia tożsamości, nawracające zachowania autodestrukcyjne, niestabilność emocjonalna i silne wahania nastroju, duża impulsywność w zachowaniu, ciągłe uczucie bezsensu i pustki, niekontrolowana agresja, paranoiczne myślenie.
Proces leczenia zaburzenia borderline jest złożony i obejmuje:
- diagnozę problemu,
- pracę nad problemem,
- psychoedukację,
- profilaktykę.
Specjaliści z PsychoMedic zgodnie twierdzą, że najskuteczniejsza w łagodzeniu objawów zaburzenia jest psychoterapia psychodynamiczna lub dialektyczno-behawioralna. Pierwsza z nich opiera się na uważnym doświadczaniu relacji między pacjentem a terapeutą, która staje się okazją do modyfikacji wzorca zachowań u Pacjenta. Druga natomiast wykorzystuje koncepcje uważności i akceptacji, a także świadomości i uważności względem sytuacji i stanu emocjonalnego pacjenta.
W niektórych przypadkach wsparciem dla leczenia psychologicznego jest odpowiednia farmakoterapia. Pacjentom podaje się leki przeciwpsychotyczne, stabilizujące nastrój i przeciwdepresyjne.
