Emocje dziecka: dlaczego ważne jest ich rozpoznawanie

Inteligencja emocjonalna jest jedną z kompetencji miękkich. We współczesnym świecie rola kompetencji miękkich staje się bardzo ważna. Jej nauka nie polega na zrozumieniu jak nauka matematyki czy fizyki. Istotny jest tutaj wzór do naśladowania, model, który dziecko obserwuje. Niezbędne jest także miejsce, w którym dziecko przebywa, w którym docenia się wartość inteligencji emocjonalnej.  

Kompetencje miękkie i inteligencja emocjonalna dziecka

Kompetencje miękkie w odróżnieniu od kompetencji twardych, które są mierzalne i łatwe do zweryfikowania to umiejętności: 

• osobiste, np. radzenie sobie ze stresem, 

• interpersonalne – motywowanie innych do pracy, 

• uniwersalne, które przydają się na różnych stanowiskach pracy i ułatwiają współpracę ze współpracownikami, przełożonymi czy klientami, łatwość w nawiązywaniu relacji, kreatywność i innowacyjność, 

• proces rozwijania tych umiejętności jest trudniejszy i bardziej złożony niż kompetencji twardych. 

Umiejętności miękkie są coraz bardziej cenione, bo trudniej ich się nauczyć niż na przykład umietjęności potrzebnych do wykonywania konkretnego zawodu lub na określonym stanowisku pracy. Zaczęto na nie zwracać uwagę, ponieważ przydają się w czasach, kiedy trzeba być elastycznym w wykonywanej profesji - być gotowym do zmiany i nabywania umiejętności, często nawet zawodu, pracy zdalnej oraz otwartości na zmianę miejsca zamieszkania, w tym miasta i kraju, podążając za ciekawą lub zapewniającą utrzymanie pracą. Kształtowanie kompetencji miękkich rozpoczyna się już w dzieciństwie, od obserwowania i naśladowania dorosłych w najbliższym środowisku. A to z kolei wiąże się z emocjami i umiejętnością radzenia sobie z nimi. 

Inteligencja emocjonalna jest jedną z kompetencji miękkich. We współczesnym świecie rola kompetencji miękkich staje się dominująca. Jej nauka nie polega na zrozumieniu jak nauka matematyki czy fizyki. Istotny jest tutaj wzór do naśladowania, model, który dziecko obserwuje. Niezbędne jest także miejsce, w którym dziecko przebywa, w którym docenia się wartość inteligencji emocjonalnej.  

Dziecko rodzi się całkowicie zależne od rodziców. Początkowo swoje emocje oznajmia przede wszystkim płaczem. To mama pierwsza zaczyna bezbłędnie rozpoznawać, czy maluch jest głodny, chce mu się spać, jest mu źle czy ma brudną pieluszkę. Z czasem dziecko uczy się rozpoznawać i nazywać swoje emocje, a także je komunikować tak, by ułatwiały, a nie utrudniały mu funkcjonowanie w społeczeństwie. Proces jest długotrwały, trwa nawet do 25. roku życia. Każdego młodego człowieka czeka zatem wiele trudnych chwil.  

>>> Czytaj też: Jak zwiększyć płodność: 6 naturalnych sposobów na wzmocnienie płodności

Emocje: czy można dzielić emocje na dobre i złe 

Nowoczesna psychologia mówi, że wszystkie emocje są potrzebne i już nie dzielimy ich na dobre i złe. Wszystkie pokazują co właśnie przeżywamy, czy jest nam dobrze, czy źle. Okazuje się, że jako dorośli możemy odnosić sukcesy, jeśli wcześniej mieliśmy możliwość przeżywania różnych emocji, nie byliśmy przesadnie chronieni przed wszystkim co niedobre lub trudne. Doświadczanie różnych stanów pozwala nie tylko nauczyć się je rozpoznawać, ale także regulować. Jest to bardzo ważna umiejętność, która pomaga nie dopuszczać do zmęczenia lub wręcz wyczerpania emocjonalnego. Osoby, które w dzieciństwie były narażone na stres, mają duże szanse na zaburzenia rozwoju. Nie mogły bowiem zaobserwować i nauczyć się jak sobie radzić z tymi trudnymi emocjami na co dzień i ze mogę mieć wpływ na swoje emocje.  

Do odnoszenia sukcesów, zadowolenia z tego co się robi niezbędne jest poczucie sprawstwa, że to co przezywamy w dużej mierzy zależy od naszego zachowania oraz ze mamy możliwość wpływania na ostudzenie emocji, które eskalują.  

Jak dzieci przezywają swoje emocje? 

Kto miał okazje obserwować dziecko wie, że dziecko mocniej okazuje swoje emocje. O dorosłych, którzy nadmiernie okazują emocje czasem mówi się, że są infantylne. To dlatego, że dzieci przeżywają bardziej niż dorośli. Z tego powodu rodzice starają się oszczędzić dzieciom skrajnych emocji, zarówno trudnych, jak i przyjemnych. Okazuje się, że przezywanie trudnych emocji w dzieciństwie też jest potrzebne. Ważne by maluch nie były same ze swoimi przeżyciami, powinny czuć troskę i oparcie w dorosłych. Są one niezbędne do prawidłowego rozwoju. Dla dziecka cenne będzie poczcie, że poradziło sobie, miało wpływ na to co się dzieje. By to było możliwe, potrzebne są rozmowy z dorosłymi, o tym co się dzieje i jak się czują oraz że możliwe są dwa różne uczucia jednocześnie.  

Dobrze jest więc nauczyć dziecko przyglądania się swoim uczuciom. Jeśli rodzice mają trudność w zrozumieniu lub objaśnianiu bez oceniania, mogą korzystać z pomocy psychologa. To świetny pomysł, bo jeśli rodzice będą potrafili tonować trudne emocje, dzieci poprzez obserwację będą się tego uczyć. Sprawdzają się także techniki relaksacyjne, które warto znać oraz coś, co jednocześnie może być jednocześnie najłatwiejsze i najtrudniejsze to umiejętność rozmowy i przytulania.  

>>> Czytaj też: 500 plus będzie zlikwidowane? A może bony? Minister Rodziny wyjaśnia