Podnoszenie główki to jedno z pierwszych znaczących osiągnięć malucha. Ten ważny etap, zazwyczaj ma miejsce w pierwszych miesiącach życia dziecka. Kiedy dziecko zaczyna podnosić głowę i jak mu w tym pomagać?
Podnoszenie głowy u dziecka w leżeniu na brzuchu
Podnoszenie głowy to umiejętność, która jest związana z rozwojem mięśni szyi i kręgosłupa dziecka. W pierwszych tygodniach życia niemowlęcia, jego szyja jest jeszcze słaba, a mięśnie niezdolne do utrzymania głowy. W miarę upływu czasu jednak, rozwijają się i wzmacniają.
Pierwsze próby podnoszenia głowy mają miejsce podczas leżenia niemowlęcia na brzuchu, co jest zalecaną praktyką. To ćwiczenie pomaga w rozwijaniu siły mięśni szyi, pleców i ramion. Początkowo dziecko może podnosić głowę tylko na chwilę, ale stopniowo zdobywa większą kontrolę i siłę, umożliwiając dłuższe okresy podtrzymywania głowy. Kiedy dziecko zaczyna podnosić głowę? Zazwyczaj już po 1. miesiącu maluch jest w stanie unieść na chwilę główkę w leżeniu na brzuchu. W okolicach 2-4 miesiąca życia większość dzieci potrafi już utrzymać głowę przez krótki czas, a do 6 miesiąca umiejętność ta coraz bardziej się utrwala.
Podnoszenie głowy przez niemowlaka – jak go wspierać?
Możemy również motywować dziecko do ćwiczenia unoszenia główki w leżeniu na brzuchu. Warto wykorzystać czas, gdy maluch jest wsypany, przewinięty i nie głodny, układając go na brzuchu i pokazując mu zabawki, które mają na celu motywować do poniesienia głowy i chęci zobaczenia ich.
Rodziców może również niepokoić fakt, że dziecko nie podnosi główki w okresach, w których czynność ta powinna występować. Jeśli dziecko nie wykazuje postępu w tej umiejętności lub zdaje się mieć z nią trudności, warto skonsultować się z pediatrą. Niektóre sygnały mogą bowiem świadczyć o problemach z asymetrią lub zaburzeniem napięcia mięśniowego, a także kłopotach z układem nerwowym malucha. Dlatego w przypadku obaw dotyczących rozwoju niemowlęcia, zawsze warto skonsultować się z pediatrą. Specjalista może przeprowadzić dokładne badanie, ocenić umiejętności dziecka i, jeśli to konieczne, skierować na dalsze badania diagnostyczne.
