Ludzka płciowość i seksualność. - Artykuł
Znajdź nas na

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

Ludzka płciowość i seksualność.

Człowiek jest istotą płciową. Istotnym składnikiem osobowości każdego człowieka jest jego ciało i płeć. Człowiek przeżywa swoją egzystencję w ciele z góry naznaczonym płcią. Przeżywa ją jako kobieta lub jako mężczyzna.

Pojęcie ludzkiej płciowości związane jest z płcią, czyli z cechami charakteryzującymi osobniki męskie i żeńskie w obrębie tego samego gatunku. Człowiek to istota płciowa. Jest mężczyzną, albo kobietą i jako taki funkcjonuje w życiu.

Płciowość człowieka nie ogranicza się tylko do sfery biologicznej, ale określa też mężczyznę i kobietę w wymiarze psychicznym i duchowym. Płeć obejmuje, więc całe istnienie człowieka.[1]

Aby zrozumieć płciowość człowieka i to jak bardzo różni się od płciowości niższych stworzeń, należy zrozumieć to jak bardzo człowiek jest wyjątkowy.

Płciowość człowieka to rzeczywistość złożona, posiada wielokierunkowy wymiar: osobowy, międzyludzki, społeczno-kulturowy i religijny. Płciowość obejmuje całą osobę ludzką, powoduje, że człowiek poznaje, czuje, myśli i działa jako mężczyzna lub jako kobieta.

Wystarczy spojrzeć na mężczyznę i kobietę, by zauważyć, jak bardzo się różnią. Najbardziej widoczne są przeważnie różnice w budowie ciała. Mężczyzna na ogół jest wyższy, ma grubsze kości i mocniejsze oraz bardziej widoczne mięśnie. Mięśnie u kobiet pokryte są grubszą warstwą podskórnej tkanki tłuszczowej, więc ich kształty są z reguły bardziej zaokrąglone. Do dalszych różnic należą odmienne rysy twarzy, kształt głowy i szyi, barków, klatki piersiowej, bioder i kończyn. Różnice te dotyczą trzeciorzędowych cech płciowych, pomimo iż mają znaczenie, to nieporównanie ważniejsze są różnice dotyczące tych cech, które leżą u ich podłoża. Są to cechy pierwszorzędowe i drugorzędowe związane z działaniem sfery rozrodczej człowieka. Proces ich rozwoju trwa kilkanaście lat i składa się na proces dojrzewania całego organizmu. Kobiety osiągają pełnię dojrzałości tak pod względem fizycznym jak i psychicznym około 18-20 roku życia, u mężczyzn proces ten trwa z reguły do około 23-24 roku życia.[2]

Seksualność stanowi jedną z wielu sfer funkcjonowania człowieka. Jest niemożliwa do wyizolowania, zależna od pozostałych oraz z nimi związana.(…) Płeć i wszystko co z nią związane towarzyszy człowiekowi od chwili urodzenia aż do momentu śmierci. Seksualność istnieje bez względu na okresy w życiu, a z biegiem lat kształtuje się razem z człowiekiem i przechodzi przez kolejne etapy rozwoju.[3]  

Płeć człowieka zostaje określona już w chwili jego poczęcia, od tego momentu człowiek istnieje, jako mężczyzna albo kobieta, ale do pełnej dojrzałości psychoseksualnej dochodzi stopniowo, poprzez wiele faz rozwojowych.

Fakt, że człowiek jest istotą płciową daje o sobie szczególnie znać w okresie dojrzewania, gdy hormony płciowe powodują rozwój zewnętrznych cech płciowych i zainteresowanie płcią przeciwną.[4]

U każdego człowieka już w okresie płodowym kształtują się gruczoły płciowe, które służyć będą przekazywaniu życia; u chłop­ców są to jądra, u dziewcząt jajniki. Przez cały okres dzieciństwa są one jakby uśpione; swą działalność rozpoczynają w momencie, gdy dziecko wchodzi w okres dojrzewania. Zadaniem gruczołów płciowych jest produkcja komórek rozrodczych: jądra wytwarzają plemniki, a jajniki, komórki jajowe. Zarówno jądra, jak i jajniki produkują też hormony płciowe, czyli substancje, które są niezbędne w procesach rozrodczych.[5]

Mężczyźni i kobiety różnią się od siebie w oczywisty i widoczny sposób. Pomimo istnienia wielu cech charakterystycznych dla każdej płci, nie wszystkie kobiety i nie wszyscy mężczyźni są tacy sami. Pomiędzy poszczególnymi mężczyznami czy kobietami istnieje, co najmniej tyle różnic, co pomiędzy mężczyzną i kobietą, jako przedstawicielami dwóch płci.[6]

Człowiek to nie tylko ciało. Człowiek to przede wszystkim istota duchowa, która może w sposób rozumny kierować swoim ciałem.

Istnieje ścisły związek pomiędzy myśleniem człowieka o sobie samym i sensie życia ludzkiego, a sposobami wyrażania swojego człowieczeństwa i swojej seksualności.[7]

Pobudzanie młodych ludzi do odpowiedzialnego traktowania własnej sfery seksualnej jest bardzo ważne. Poprzez niedojrzałe działania seksualne młody człowiek może krzywdzić zarówno siebie, jak i innych.

Nie ma płci gorszej i lepszej. Męskość i kobiecość jest sposobem bycia istot ludzkich.

Im dojrzalszy jest człowiek w sferze psychicznej, moralnej, duchowej, religijnej, społecznej, tym łatwiej dojrzewa do kierowania swoją seksualnością. Im więcej doświadcza miłości bliskich, im bardziej potrafi kochać, tym jest spokojniejszy i roztropniejszy w sferze seksualnej.[8]  



[1] P. Góralczyk, Wychowawcza etyka seksualna, Ząbki 2000, s. 62.

[2] A. i W. Grabowscy, A. i M. Niemyscy, M. i P. Wołochowiczowie, Zanim Wybierzesz. Przygotowanie do życia w rodzinie. Podstawy wychowania seksualnego, Warszawa 1998, s. 122.

[3] A. Długołęcka, Wyznaczniki rozwoju psychoseksualnego człowieka, w: Edukacja seksualna, red. Z. Lew- Starowicz, A. Długołęcka, Warszawa 2006, s. 24.

[4] H. Steindel, Organizm ludzki w służbie życia, w: „Przyszłość ludzkości przez rodzinę”. Przygotowanie do małżeństwa, red. W. Szewczyk, Warszawa 1997, s. 157.

[5] G. Węglarczyk, Przekazywanie życia, w: Wędrując ku dorosłości. Przygotowanie do życia w rodzinie dla uczniów klas starszych szkoły podstawowej, red. T. Król, Kraków 1996, s. 113.

[6] A. Zwoliński, Seksualność w relacjach społecznych, Kraków 2006, s. 15.

[7] M. Dziewiecki, Seksualność- błogosławieństwo czy przekleństwo?, Kraków 2005, s. 11.

[8] M. Dziewiecki, Seksualność- błogosławieństwo czy przekleństwo?, jw., s. 15.