Na własną rękę z depresją nie wygrasz!

Przez Światową Organizację Zdrowie (WHO) sklasyfikowana została jako czwarty z najpoważniejszych problemów zdrowotnych dotykających ludzkość. 23 lutego obchodzimy światowy dzień walki z tę chorobę...

Badacze sugerują, że na co dziesiąty człowiek na świecie cierpi na depresję. W naszym kraju choruje na nią około 1,5 miliona osób. Problem ten dość często podejmowany jest  także na naszym forum.

Depresja tak naprawdę wpływa nie tylko na osobę chorą, ale także całą jej rodzinę. Nie tylko pogarsza relacje pomiędzy małżonkami, rodziców z dziećmi czy ich rodzicami czy teściami, ale także uznawana jest za jedną z przyczyn samobójstw.

Okazuje się, że najbardziej narażone są na nią kobiety (dwa razy bardziej niż mężczyźni) – szczególnie bezrobotne, będące w ciąży lub po porodzie oraz te, które rozstały się z parnterem.

Niestety, niewiele osób podejmuje leczenie – uznają depresję za chandrę czy chwilowe złe samopoczucie, bagatelizując jej nawracające objawy lub po prostu wstydząc się wizyty u psychologa…

O to skąd się bierze depresja, jak ją rozpoznać oraz w jaki sposób leczyć zapytaliśmy psycholog Sylwię Sitkowską - założycielkę Przystani Psychologicznej, która wyjaśniła nam te najważniejsze zagadnienia... 

Skąd bierze się depresja?

Przyczyny występowania depresji mogą być bardzo różne. Może być ona spowodowana m.in. napięciem, stresem, dramatycznym wydarzeniem w życiu, błędami wychowawczymi rodziców czy placówek szkolnych, kłótniami w domu rodzinnym, sposobem myślenia, uzależnieniem czy poważnymi zaburzeniami psychicznymi w przypadku których depresja jest dość często współwystępującym zaburzeniem. Jej przyczyn może być naprawdę bardzo wiele.

Duży wpływ na rozwinięcie depresji egzogennej (występującej wskutek działania stresujących wydarzeń) ma to, jakie znaczenie przypisujemy wydarzeniom w naszym życiu. Jeśli interpretujemy je w sposób negatywny, może to prowadzić do wystąpienia tej choroby.

Również dziedziczność jest znaczącym czynnikiem występowania depresji. U ponad 50% osób cierpiących na depresję, przynajmniej jedno z rodziców także cierpiało na to schorzenie.

Nieprawidłowe funkcjonowanie OUN (ośrodkowego układu nerwowego) jest kolejną możliwą przyczyną i miewa wpływ na występowanie depresji nazywamy ją wtedy depresją endogenną u której podstaw leżą przyczyny biologiczne.

Objawy depresji:

W przypadku depresji mogą występować m.in: zaburzenia snu (bezsenność lub przeciwnie senność), zmęczenie, smutek, utrata zainteresowania dotychczasowym hobby i przyjemnościami, zmiana wagi, obniżona samoocena, nadmierne poczucie winy, płaczliwość.

Według klasyfikacji ICD-10, aby stwierdzić występowanie epizodu depresyjnego, muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie najmniej dwa z trzech poniższych objawów:
•    obniżenie nastroju
•    utrata zainteresowań i anhedonia
•    mniejsza energia lub wytrzymałość na zmęczenie
oraz dwa lub więcej objawów takich jak:
•    trudności w skupieniu uwagi
•    obniżenie samooceny
•    odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym
•    pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń
•    myśli bądź zachowania suicydalne lub zachowania autoagresywne
•    problemy ze snem
•    zmniejszenie apetytu

Jak sobie z nią radzić i ją leczyć?

Leczenie depresji na tzw. własną rękę, np. przeczekując ją bądź zażywając ogólnodostępne środku uspokajające najczęściej prowadzi do nasilenia bądź odpowiednio maskowania objawów a w efekcie rozwoju choroby.

Często zdarza się tak, że chorzy trafiają do gabinetów terapeutycznych czy psychiatrycznych w bardzo złym stanie, decydują się na pomoc wtedy, gdy obniżony nastrój zaczyna bardzo utrudniać funkcjonowanie.

Niestety, osoby z przewlekłą depresją tzw. dystymią, która objawia się tym, że nastrój jest obniżony ale można z nią żyć rzadziej decydują się na pomoc i wręcz przyzwyczajają się do choroby. Przez to, że przebieg tej odmiany depresji jest łagodniejszy niż w przypadku depresji endogennej, która potrafi dosłownie "zwalić z nóg". Pacjenci z dystymią rzadko zgłaszają się do gabinetów i wiele z takich przypadków pozostaje nierozpoznanych, a przecież można ją leczyć i poprawić jakość swojego życia.

Zachęcam do większej otwartości na możliwość polepszenia swojego życia i gdy zaobserwujemy u siebie obniżony nastrój, który trwa przez jakiś czas, nie naprawiajmy tego na własną rękę, tylko udajmy się do specjalisty. To naprawdę można leczyć!

W tym temacie przeczytaj także:

Skala depresji Becka – czy masz objawy?

Myśli samobójcze

Depresja w ciąży (przedporodowa)

Depresja poporodowa

Zapraszamy także do obejrzenia rozmowy na ten temat: