Wątek:
Co jest złego w byciu feministką?
139odp.
Strona 2 z 7
Odsłon wątku: 17715Użytkownik usunięty
Na moje rozważania o sensie istnienia (http://familie.pl/Blogi-3-50/b62,Mama-pracujaca.html) Ala odpowiedziała, że nie jestem feministką ale mam kilka pozytywnych cech feministek. Znaczy się jeżeli są pozytywne cechy to są też negatywne. I tak mnie naszło – więc zaczynamy: CO JEST ZŁEGO W BYCIU FEMINISTKĄ? Dlaczego dla większości ludzi te określenie pejoratywem? Czy jest to żeński odpowiednik męskiego szowinizmu?
KatiankaPoziom:
- Zarejestrowany: 21.11.2009, 20:05
- Posty: 2636
21
Marcin1984 napisał 2010-03-10 18:47:18
zgazdam się, ale czy facet sam wniesie szafę?? z pomocą tak (zazwyczaj żonyKatianka napisał 2010-03-10 18:32:16
a dlaczego? Przecież jesteśmy równi i tak samo kobieta, jak i facet może wnieść tę szafę. Identycznie jak prać, prasować, gotować...a1410 napisał 2010-03-10 18:24:28
to akurat może należeć do obowiązków faceta,Feminizm kończy się tam, gdzie trzeba wnieść szafę na czwarte piętro...
)ja z pomocą koleżanki(męża) też wniosę
aśka rPoziom:
- Zarejestrowany: 31.03.2009, 13:19
- Posty: 3249
22
Elenai napisał 2010-03-10 18:26:41
Brawo Elenai myślę że to jest bardzo ważne mieć takie same prawa. Ja zawsze mówię że każdy z nas czy kobieta czy mężczyzna ma po dwie ręce i dwie nogi i jak ja mogę zrobić coś do jedzenia albo posprzątać czy wyprać to zupełnie tak samo może zrobić to facet. Dlaczego ja muszę zrozumieć że facet twierdzi że się do tego nie nadaje a mój facet nie musi zrozumieć że ja też tych zajęć mam prawo tak samo nie lubić. Przecież jeżeli się kochamy i chcemy stworzyć wspólny dom to dlaczego mamy się nim nie zajmować razem?Jestem feministką - mam męza i dziecko- prawie dorosłe. Mój feminizm w rodzinie objawia się tym, że nie godzę się na jakiekolwiek funkcje usługowe. Wszyscy muszą wziąć na siebie obowiązek prowadzenia domu, gdyż wszyscy pracujemy (uczymy się). Każdy z członków dba o swoją garderobę, obiady jemy poza domem, więc wielkie zmywanie odpada, sprzątamy na zmiany. Uważam, ze moje potrzeby są równie ważne co męza i dziecka, a nawet ważniejsze, bo moje:) Mamy z męzem oddzielne konta i poza wspólnym łożeniem na domowe potrzeby dysponujemy resztą wg własnego uznania. Również dziecko nie jest preferowane w wydatkach finansowych, poza tymi, które są zwiazane z nauką, również zajęciami dodatkowymi. Nie wyobrażam sobie sytuacji, bym sama miała np. parę kozaków, a córka 10. Również tego, bym prasowała męzowi koszule. Czy ktoś mi prasuje? Nie zawsze tak było. Na początku małżeństwa wstawałam nawet wcześniej, by zrobić męzowi kanapki do pracy, prałam jego rzeczy, prasowałam, wszelkie domowe prace były na mojej głowie. Stopniowo, małymi kroczkami, zrzucałam z siebie znienawidzone obowiazki. Mąż przywykł i teraz często się chwali, ze jest samowystarczalny. I tak być powinno. Tak sprawiedliwie. Wydaje mi się, ze wszyscy czujemy się szczęsliwi. Nikt nikogo nie wykorzystuje, na nikim nie żeruje. Nie ma poczucia krzzywdy i wykorzystania.
IsabellePoziom:
- Zarejestrowany: 03.07.2009, 17:42
- Posty: 21159
23
Elenai napisał 2010-03-10 18:26:41
Ja podobnie postrzegam ...jak dzielenie się obowiązkami. Niekoniecznie po równo. Różnie to w ciągu naszego życia wychodzi. Raz Cent ma większy wkład w prowadznie domu, innym razem ja. Ale do tego trzeba mądrego partnera:)Jestem feministką - mam męza i dziecko- prawie dorosłe. Mój feminizm w rodzinie objawia się tym, że nie godzę się na jakiekolwiek funkcje usługowe. Wszyscy muszą wziąć na siebie obowiązek prowadzenia domu, gdyż wszyscy pracujemy (uczymy się). Każdy z członków dba o swoją garderobę, obiady jemy poza domem, więc wielkie zmywanie odpada, sprzątamy na zmiany. Uważam, ze moje potrzeby są równie ważne co męza i dziecka, a nawet ważniejsze, bo moje:) Mamy z męzem oddzielne konta i poza wspólnym łożeniem na domowe potrzeby dysponujemy resztą wg własnego uznania. Również dziecko nie jest preferowane w wydatkach finansowych, poza tymi, które są zwiazane z nauką, również zajęciami dodatkowymi. Nie wyobrażam sobie sytuacji, bym sama miała np. parę kozaków, a córka 10. Również tego, bym prasowała męzowi koszule. Czy ktoś mi prasuje? Nie zawsze tak było. Na początku małżeństwa wstawałam nawet wcześniej, by zrobić męzowi kanapki do pracy, prałam jego rzeczy, prasowałam, wszelkie domowe prace były na mojej głowie. Stopniowo, małymi kroczkami, zrzucałam z siebie znienawidzone obowiazki. Mąż przywykł i teraz często się chwali, ze jest samowystarczalny. I tak być powinno. Tak sprawiedliwie. Wydaje mi się, ze wszyscy czujemy się szczęsliwi. Nikt nikogo nie wykorzystuje, na nikim nie żeruje. Nie ma poczucia krzzywdy i wykorzystania.
Użytkownik usunięty
24
Panie Grunwald, jakoś się nam zazwyczaj nie trafia zgodzić :))) Szafy nie wniosę, ogródka nie skopię, ani nawet nie posadzę, nie wypielę, ani nie zbiorę- bo to męzowska rzecz. Nie tylko z racji wymagania większej siły. Po prostu mąż ma więcej domowych obowiązków :)) sprawiedliwie zresztą, bo po pracy ma absolutnie wolny czas, a ja często pracuję po 10-12 godzin, często przenoszę pracę zawodową do domu.
Egoizm? kwestia nazwy. Inni określą takie zachowania asertywnymi:) Nie urodziłam się kuchtą, praczką i magielniczką :) To ewolucja (i męski szowinizm) wpasowała nas w takie role. Podział na zajęcia męskie i żeńskie miał rację bytu w jaskini, ale w nowoczesnym społeczeństwie jest anachronizmem :)
Użytkownik usunięty
25
a1410 napisał 2010-03-10 18:24:28
Muszę przyznać Panie Grunwald, że mnie nieziemsko rozbawiłeś Feminizm kończy się tam, gdzie trzeba wnieść szafę na czwarte piętro...
Ogladałam kiedyś program, w którym jakaś zagorzała feministka protestowała przeciwko używaniu słowa "gość" i swoich gości nazywała "gościną". To są dla mnie skrajne formy i tworzenie nikomu niepotrzebnej ideologii. Jeśli już ktoś ma aspiracje o coś walczyć, to niech to będzie mądre i naprawdę służy kobietom.aśka rPoziom:
- Zarejestrowany: 31.03.2009, 13:19
- Posty: 3249
26
Elenai napisał 2010-03-10 19:05:29
I jednocześnie w USC niepodpisuje się umowy o pracę z określonym zakresem obowiązków.Panie Grunwald, jakoś się nam zazwyczaj nie trafia zgodzić :))) Szafy nie wniosę, ogródka nie skopię, ani nawet nie posadzę, nie wypielę, ani nie zbiorę- bo to męzowska rzecz. Nie tylko z racji wymagania większej siły. Po prostu mąż ma więcej domowych obowiązków :)) sprawiedliwie zresztą, bo po pracy ma absolutnie wolny czas, a ja często pracuję po 10-12 godzin, często przenoszę pracę zawodową do domu. Egoizm? kwestia nazwy. Inni określą takie zachowania asertywnymi:) Nie urodziłam się kuchtą, praczką i magielniczką :) To ewolucja (i męski szowinizm) wpasowała nas w takie role. Podział na zajęcia męskie i żeńskie miał rację bytu w jaskini, ale w nowoczesnym społeczeństwie jest anachronizmem :)
Użytkownik usunięty
27
a1410 napisał 2010-03-10 18:24:28
tak samo jak jeden facet nie wniesie szafy na IV pietro tak samo nie zrobi tego kobieta. Zresztą od czego jest winda.
Wg definicji Ulinki - jestem feministką :))))) I jest mi z tym całkiem dobrze.Feminizm kończy się tam, gdzie trzeba wnieść szafę na czwarte piętro...
Użytkownik usunięty
28
Myślę, że feminizm każdej z nas przejawia sie w tym, że nas szlag trafił po wpisie grunwalda :)
IsabellePoziom:
- Zarejestrowany: 03.07.2009, 17:42
- Posty: 21159
29
A mnie ( jak nigdy ) wpis Grunwalda rozbawił
alanmlPoziom:
- Zarejestrowany: 27.10.2009, 16:11
- Posty: 30511
30
Odpowiedź na #15
Elenai napisał 2010-03-10 18:26:41
Jestem feministką - mam męza i dziecko- prawie dorosłe. Mój feminizm w rodzinie objawia się tym, że nie godzę się na jakiekolwiek funkcje usługowe. Wszyscy muszą wziąć na siebie obowiązek prowadzenia domu, gdyż wszyscy pracujemy (uczymy się). Każdy z członków dba o swoją garderobę, obiady jemy poza domem, więc wielkie zmywanie odpada, sprzątamy na zmiany. Uważam, ze moje potrzeby są równie ważne co męza i dziecka, a nawet ważniejsze, bo moje:) Mamy z męzem oddzielne konta i poza wspólnym łożeniem na domowe potrzeby dysponujemy resztą wg własnego uznania. Również dziecko nie jest preferowane w wydatkach finansowych, poza tymi, które są zwiazane z nauką, również zajęciami dodatkowymi. Nie wyobrażam sobie sytuacji, bym sama miała np. parę kozaków, a córka 10. Również tego, bym prasowała męzowi koszule. Czy ktoś mi prasuje? Nie zawsze tak było. Na początku małżeństwa wstawałam nawet wcześniej, by zrobić męzowi kanapki do pracy, prałam jego rzeczy, prasowałam, wszelkie domowe prace były na mojej głowie. Stopniowo, małymi kroczkami, zrzucałam z siebie znienawidzone obowiazki. Mąż przywykł i teraz często się chwali, ze jest samowystarczalny. I tak być powinno. Tak sprawiedliwie. Wydaje mi się, ze wszyscy czujemy się szczęsliwi. Nikt nikogo nie wykorzystuje, na nikim nie żeruje. Nie ma poczucia krzzywdy i wykorzystania.
aśka rPoziom:
- Zarejestrowany: 31.03.2009, 13:19
- Posty: 3249
31
Mama Tymka napisał 2010-03-10 19:24:19
Ja także pasuję do definicji Ulinki więc jak komuś koniecznie do szczęścia jest to potrzebne to proszę bardzo.
tak samo jak jeden facet nie wniesie szafy na IV pietro tak samo nie zrobi tego kobieta. Zresztą od czego jest winda.Wg definicji Ulinki - jestem feministką :))))) I jest mi z tym całkiem dobrze.
alanml napisał 2010-03-10 18:19:23
Wiesz Alu przecież w feminiźmie (tym o którym pisze Ulinka) chodzi też o to żeby każda z nas miała możliwość wyboru i dokonać go takiego jakiego Ty dokonałaś i nikt tu nie twierdzi że Ty nie masz do tego prawa. Ale pomyśl co by było gdyby nie feministki które również dbają o prawa kobiet siedzących w domu wtedy kiedy np facet znęca się nad nią albo dziećmi (to jest tylko taki przykład żeby nikt mi zaraz nie wmawiał że uważam że tylko faceci znęcają się bo zdaję sobie sprawę że tak nie jest). Ja głęboko wierzę że masz męża który zasługuje sobie na takie Twoje podejście do niego ale wierz mi że niestety nie wszyscy mężczyźni zasługują na to. I jeszcze dodam (k woli ścisłości) że i są kobiety które nie zasługują na to aby facet ją stawiał na piedestale. Chociaż dla mnie osobiście nie potzrebne jest aby mój facet mnie stawiał na piedestale a jedynie wystarczy że nie będzie mnie traktował tak jak sam by nie chciał być traktowany i odwrotnie żeby potrafił mi powiedzieć jak z mojej strony zagrozi mu że źle go potraktuję i w tej chwili takiego mam i jestem z tego powodu szczęśliwa.Wiecie co? Tak sobie siedzę i myslę. To temat bez końca, każdy ma swoje ALE. I zamiast się przkomarzać lub nie daj Boże kłócic zastanówmy sie dlaczego wogóle ktoś kiedyś podzielił kobiety na feministki i nie-feministki? Przecież każda kobieta moze być zdbana, wykształcona, mieć męza, rodzinę, karierę, kazda moze byc Za aborcją itd. Jestesmy poprostu kobietami i już.Doszłam do takiego wniosku ponieważ nigdy nie zrozumiem do końca feministek i na odwrót. I nie ukrywam, że nie ma sensu psuć sobie nerwów, pisac wypracowań bo każdy ma swoje zdanie.
Użytkownik usunięty
32
Ulinka napisał 2010-03-10 17:48:13
ta definicja, którą "stworzyła" Ulinka jest konkretna i w takim ujęciu określenie feministyczny ma pozytywny odbiór. Zgadzam się.Żeby odpowiedzieć na to pytanie trzeba najpierw powiedzieć, kim jest feministka.
Ja określiłabym ją tak:
Feministka to kobieta wykształcona, aktywna zawodowo, dbająca o swój wygląd, pewna siebie, nie bojąca się wyzwań, broniąca swoich racji.
To kobieta domagająca się prawa świadomego wyboru oraz równego traktowania wszystkich ludzi bez względu na płeć, rasę, wyznanie, orientację seksualną.
Domagająca się ocenienia kandydatów do pracy na podstawie posiadanych przez nich kompetencji, wykształcenia, umiejętności, a nie przez pryzmat wieku, liczby posiadanych dzieci, czy koloru skóry.
Feministki, to także kobiety, które zakładaja rodziny i potrafią godzić bycie żoną i matką z realizowaniem się jeszcze w innych dziedzinach życia. Wiele z nich to znane dziennikarki, pisarki, pracownicy naukowi uczelni wyższych, studentki.
Kwestii bycia żoną i matką nie rozpatrywałabym przez pryzmat bycia lub nie feministką. Wśród feministek, podobnie jak wśród nie - feministek są mężatki i matki, jak i bezdzietne niezamężne kobiety.
Znam też nie-feministki, które nie są skłonne do poświęceń, bardzo dbają o swoją wygodę, myślę więć, że nie jest to cecha przypisana wyłącznie komukolwiek.
Feministki domagają się prawa równego wyboru, także prawo wyboru bycia feministką lub nie-feministką.
Każdy człowiek jest inny, nie ma kobiety jako takiej, i to że ktoś zna kilka brzydkich i zajadłych feministek nie znaczy że wszystkie takie są, ale stereotyp się ugruntował i wielu mężczyzn, także kobiet spełniających się tylko w roli pani domu, tak właśnie te kobiety które walczą o równość wszystkich - postrzega.
Odpowiadam więc na postawione pytanie: nie widzę niczego złego w bycia feministką.alanmlPoziom:
- Zarejestrowany: 27.10.2009, 16:11
- Posty: 30511
33
Tym wszystkim kieruje egozim i wyrachowanie. Nikt nie pisze o uczuciach. w tym co napisała Elenai nie ma mowy o wspólnym spędzaniu czasu, jedzą na mieście, rodzina jest tylko z nazwy, każdy sobie... O ile mogę się zgodzić z tym, że feministki walcza o prawa kobiet wogóle to nie mogę pogodzić się z tym, jak płytko i beznamiętnie podchodzą do życia. Tylko tutaj zostało napisane co się liczy...kazdy podkresla rzeczy materialne.
aśka rPoziom:
- Zarejestrowany: 31.03.2009, 13:19
- Posty: 3249
34
alanml napisał 2010-03-10 20:38:09
Alu ale żadna feministka (przynajmniej mojego pokroju) nie mówi że ludzie nie mają się kochać a wręcz przeciwnie chodzi tu o to żebyśmy się kochali i szanowali jednakowo. Czy chciałabyś żeby Twój mąż przychodził do domu i Tobą pomiatał tylko dlatego że uważa że ma większe prawa bo to on pracuje na dom? Czy uważasz że taki mąż kocha swoją żonę a nie traktuje ją jak swoją własność? Przecież tam gdzie trzeba walczyć często nie ma miłośći albo tylko w jedną stronę. Bo tam gdzie oboje ludzi jest w stanie się dogadać i na wzajem szanować nie zależnie czy kobieta pracuje i mężczyzna powinien jej wtedy pomóc czy kobieta siedzi w domu a mężczyzna nie musi jej może pomagać w codziennych czynnościach ale wzamian zadba o to aby dach nie przecieka albo innymi rzeczami które też są częścią dbania o wspólny dom ważne jest aby się w tych kwestiach dogadywać i szanować a nie licytować kto ma gorzej. Myślę również że zagalopowałaś się w ocenie rodziny Elenai bo ona nie napisała że się nie kochają a takie szanowanie nawzajem swoich praw jest też częścią miłości. Przecież kobieta nie przestaje kochać swojego faceta w momencie jak wymaga od niego żeby po sobie sprzątnął to samo z dziećmi nikt ich nie przestaje kochać w momencie kiedy wymaga od nich żeby przy sobie też potrafiły wszystko zrobić.Zrozum to w końcu oni żyją tak jak chcą i ani Ty ani nikt inny nie ma prawa mierzyć ich uczuć tak samo jak my nie mamy prawa mierzyć uczuć w Twojej rodzinie która funkcjonuje tak jak Wy tego chcecie a to też jest częścią równouprawnienia.Tym wszystkim kieruje egozim i wyrachowanie. Nikt nie pisze o uczuciach. w tym co napisała Elenai nie ma mowy o wspólnym spędzaniu czasu, jedzą na mieście, rodzina jest tylko z nazwy, każdy sobie... O ile mogę się zgodzić z tym, że feministki walcza o prawa kobiet wogóle to nie mogę pogodzić się z tym, jak płytko i beznamiętnie podchodzą do życia. Tylko tutaj zostało napisane co się liczy...kazdy podkresla rzeczy materialne.
Użytkownik usunięty
35
Jak już jestem feministką to muszę zaprotestować - ja z moją rodzinką jem w domu i nawet sama gotuję. I nawet to lubię. Ale to jest MÓJ wybór i moja decyzja. Dla mojego M. obiadów mogłoby nie być bo On jest kanapkożerny :)
aśka rPoziom:
- Zarejestrowany: 31.03.2009, 13:19
- Posty: 3249
36
Mama Tymka napisał 2010-03-11 07:39:34
No tak Kasiu moim zdaniem właśnie feminizm polega na tym żebyśmy mogli dokonać nawet w takich kwestiach swojego własnego powtórzę jeszcze raz swojego wyboru. Nikt tu nie ma prawa nam narzucić jak mamy żyć i o to właśnie prawo walczą feministki.Jak już jestem feministką to muszę zaprotestować - ja z moją rodzinką jem w domu i nawet sama gotuję. I nawet to lubię. Ale to jest MÓJ wybór i moja decyzja. Dla mojego M. obiadów mogłoby nie być bo On jest kanapkożerny :)
Użytkownik usunięty
37
aśka r napisał 2010-03-11 07:43:33
Dodat - prawdziwe feministki. A nie jakieś ortodoksyjne wariatki :)))))Mama Tymka napisał 2010-03-11 07:39:34
No tak Kasiu moim zdaniem właśnie feminizm polega na tym żebyśmy mogli dokonać nawet w takich kwestiach swojego własnego powtórzę jeszcze raz swojego wyboru. Nikt tu nie ma prawa nam narzucić jak mamy żyć i o to właśnie prawo walczą feministki.Jak już jestem feministką to muszę zaprotestować - ja z moją rodzinką jem w domu i nawet sama gotuję. I nawet to lubię. Ale to jest MÓJ wybór i moja decyzja. Dla mojego M. obiadów mogłoby nie być bo On jest kanapkożerny :)
alanmlPoziom:
- Zarejestrowany: 27.10.2009, 16:11
- Posty: 30511
38
Aśka i pozostałe dziewczyny, bardzo dziekuje za wspólna dyskusję. Temat dla mnie zakończony, zdania nie zmieniłam, wręcz przeciwnie.
Użytkownik usunięty
39
alanml napisał 2010-03-11 08:34:43
Ala mówisz o jednej konkretnej osobie - o tym jaką kobietą, matką i może feministką jest Eneai. Ale tak samo jak są ludzie i ludzie, tak samo są feministki i feministki.
Mnie się podoba definicja Ulinki dlatego się do tego naszego forumowego klubu feministek zapisuję. Oczywiście z przymrużeniem oka. Co nie oznacza, że Młody i Małżonek nie są dla mnie najważniejsi oraz że nie zajmuję się domem. Nie uważam, żebym płytko i beznamiętnie podchodziła do życia.
I sądzę, że problem polega na tym że każdy z nas ma inną wizję feministki. I przy niej obstaje. Więc generalnie chyba faktycznie darujemy sobie ten temat Aśka i pozostałe dziewczyny, bardzo dziekuje za wspólna dyskusję. Temat dla mnie zakończony, zdania nie zmieniłam, wręcz przeciwnie.
JollPoziom:
- Zarejestrowany: 26.10.2009, 10:20
- Posty: 256
40
Zastanawiam się dlaczego kobieta, która ma rodzine, pracuje zawodowo, dzieli sie obowiązkami ze swoim mężem i dziecmi, czasem nawet więcej obowiązków przypisywanych kobiecie z racji tej, że jest kobietą, wykonuje jej mąż, uważana jest za feministkę?
Dlaczego ja, która za feministke się nie uważam nie mogę mieć swojego zdania na temat np in vitro, czy wychowania seksualnego, czy nawet równouprawnienia związków partnerskich, od razu mam przypiętą łatkę feministki?
