Co jest złego w byciu feministką?

Zgadzam się z Elenai i mam podobne zdanie na ten temat. Każdy żyje jak chce i ma do tego prawo. Najważniejsze jest aby być szczęśliwym i zadowolonym z życia.

Po pierwsze- dziękuję serdecznie Ulince i Aśce_R . Za zwykłą, dojrzałą mądrość i pozwalanie innym żyć tak jak chcą.Niestety, nie mogę złożyć podziękowań Tigrinie. Niemniej nie będę komentowała  w odwecie Pani stylu życia konkubenckiego. Nie wiem, czy jest  sens wyjaśniać cokolwiek- nie mam takiego obowiązku, ponadto  obawiam się, że Pani i tak nie zrozumie, bo  jedynie swoje racje uważa za obiektywnie słuszne. Coś, co jest inne niż Pani osobiste doświadczenie- nie mieści się Pani w głowie?Powiem tylko tyle – nie należy moich wypowiedzi traktować zupełnie dosłownie. Oczywiście, piorąc sobie, wrzucę i ciuchy mężowskie, jeśli jest miejsce, i odwrotnie- mąż upierze moje majtki; jeśli prasuję sobie- a mąż POPROSI – pociągnę żelazkiem i jego ciuchy. Niemniej zasada- za stan swojej garderoby każdy odpowiada sam i niemożliwy jest wyrzut: „Dlaczego nie mam czystych skarpet i wyprasowanych koszul?!!”.  Również sprawa gotowania- codziennie stołowanie się  poza domem, w weekendy ja gotuję, bo nawet  to lubię i robię zdecydowanie lepiej niż mąż, za to on z córką zmywają i sprzątają. Dlatego nie mam poczucia, że wszystko na moje głowie, a rodzina jest gośćmi hotelowymi.Kwestie finansowe. Tu nie ma  żadnych sporów. Każdy ma dużą część tylko swoich pieniędzy, z którymi robi co chce i druga strona nie ma o to pretensji. Mój maż nie musi PROSIĆ mnie na piwo, gazety czy ubrania, jak byłoby, gdyby oddawał mi całą pensję.  Nie muszę i ja tłumaczyć się ze swoich wydatków na fryzjera, kosmetyki czy ubrania. Oboje oszczędzamy również ze swoich części osobistych i potem decydujemy,  co kupić,  na co wydać i ile każdy się dołoży. Mój mąż jest szczęśliwy, ze ma kobietę wykształconą, z dobrą pozycją zawodową i finansową, kobietę, dzięki której tak wzrasta status materialny rodziny, że na pewno woli to od domowych obiadków  i poprasowanych koszul. Ja zaś cieszę się, ze mam mądrego mężczyznę, który jest zadowolony z moje zawodowej kariery i który zrozumiał, ze w rodzinie nie ma podziału na kobiece i niekobiece prace, że nie jest pępkiem rodziny  a partnerem. O tym również wie córka. Ze nie wszystko jej się należy, kosztem potrzeb rodziców. I ona to akceptuje. Nie rośnie na osobę egoistyczną, choć jest jedynaczką, uważającą, ze cały świat jest po to, by jej służyć. Gdy była kwestia dość okazyjnego wyjazdu do Ameryki Płd- niemniej bardzo drogiego- , na który nie stać nas było dla całej rodziny, powiedziała: „Jedź Ty,  mamo. Ja mam przed sobą znacznie więcej czasu na zwiedzanie świata niż Ty”. Nie pojechałam. Pojechaliśmy razem bliżej i taniej. Jeszcze tylko  garść refleksji ogólnych. Ulinko- nie tylko mężczyzna zagotował się po moim poście- to zresztą jestem w stanie zrozumieć- moje stanowisko rodzinne może być zagrożeniem dla męskiej  pozycji dominanta -  ale  jak widzisz  i Tigrinę poniosło,  i alanml do tego stopnia, że poddały druzgocącej krytyce zasady obowiązujące w moje rodzinie oraz poddały w wątpliwość nawet kwestię w niej szczęścia. Oczywiście, „mężowi nie jestem do niczego potrzebna”, „ciekawe , czy córka jest szczęśliwa?”- konstatacje tigriny, „nie ma życia rodzinnego”- podsumowanie alanmnl. I to trudno mi już zrozumieć, jakim prawem obie Panie- właśnie kobiety, solidarne niby jajnikami-  aż tak ośmielają się ingerować w moje życie i je oceniać. Ja w związku z Waszym życiem niczego nie domniemywałam i nad niczym nie spekulowałam. Nikogo również nie oceniłam- stwierdzenie, posługując się utartym zwrotem „kura domowa” , czyli osoba zajmująca się tylko domem i niepracująca zawodowo, nie dla wszystkich jest obraźliwe, jak np. dla karei: „jestem  kurą domową i dobrze mi z tym” ( cieszę się kareo, ze jesteś szczęśliwa, choć zapewne mamy inne definicje szczęścia, ale to w końcu zupełnie nieważne, ważne, ze dobrze Ci w tej roli, jak i mi w mojej; -) . Określenie to  jest może mało eleganckie, ale mieści w sobie rzeczywiste treści. Dziwią mnie ataki kobiet- zwłaszcza młodych-  na osoby identyfikujące się z ruchem feministycznym, z zasadą równości  praw i obowiązków w rodzinie i prawa do swoich wyborów. Oczywiście, nie przeskoczymy uwarunkowań płci, bo mężczyzna ani nie urodzi, ani nie wykarmi piersią dziecka, a kobieta nie wniesie przysłowiowej szafy. Ale to tylko tyle.

pani alanml: "Fajnie tak od rana poczytać, ze są normalne rodziny" :))))))) Oczywiście te normalne- to takie jak Pani :)))))))))) Bo wyłącznie Pani ma prawo ustanawiać model normalności rodziny rodem z Sevres :)))) Pocieszne!

Kazdy ma swoje zdanie. Jednej nie podoba się moje zycie mi kogos innego ale nie mamy prawa się oceniać ani krytykować. Nikomu nie wolno wrzucać kogoś do wora z napisem "kura domowa" czy nie wolno komuś zarzuac, że nie ma aspiracji, jest nie zdbany, nie robi kariery i skupia się na czyms innym. Tak samo mi nie wolno oceniać kogos innego za to jak zyje. Dlatego podumowując mój udział w tym watku chce przeprosic jesli kogos uraziłam swoimi wypowiedziami i także tego oczekuję. Zyjmy jak chcemy i dajmy życ innym jak chcą. Za mało o sobie wiemy aby się oceniac na podstawie kilku zdań. 

Gdybym powiedziała komuś w ferworze emocji, ze "nie ma aspiracji, jest niezadbany, nie robi kariery"- przeprosiłabym go osobiście.

Ulinko przeczytałam, przyznałam, że nie mam prawa nikogo oceniac, przeprosiłam. Być może targały mną emocje...dla mnie wszyscy są poprostu ludźmi i niech tak zostanie.